अलि कति चोट दिन्छु 

थोरै भए पनि ब्यथा पोख्छु  

सके दुई थोपा आँसु झार्छु   

धेरै जिवनी प्याश मेटाउछु  

आएर रोई दिए हुन्छ तर 

सुतेको हुन्छु न बिम्झाई दिनु 

आँसुले कुनै खोला बन्दैन तर 

तिमी कुनै सुखा बगर न बनि दिनु 

रुखो यो उझाड मृत शरीरलाई 

सम्बन्धको महत्व न सम्झाइ दिनु 

तिमी भित्र लुकेको दुखाइलाई  

समवेदनाको अर्थ न बुझाई दिनु