सपना छ आकाश छैन 

इच्छा संसार रङ्गाउने

रङ्हरु सजिदैन आँखामा 

एका एक मर्छ जिज्ञासा 

शंका ले भरिन्छ निर्दोष आत्मा 

हुरी चल्दैछ निर्जिउ म मा   

सपना अब म जस्तै देखिन थाल्यो  

नक्रात्मक मा अल्जेको मेरो अर्को छेउ 

आकाश खस्छ अनी भन्छ मैले छोए आकाश 

भौतारिन्दै दुल्छ अज्ञात सोच 

फैलिन्छ ज्वला नरोकिने गरी 

उबजाउँछ विनाशकारी सोच 

सोच्छ - सोच्छ - सोच्छ - सोच्छ 

सपना गुमाउरी जस्तै रहेछ

ब्यस्त भिडमा हराएको अनुहार 

अमुर्त नाटक भित्र हर साँझ हराउदै छ 

मक्ख पर्छ दर्शकवृन्दको भिड देखेर 

तालि बज्छ , सुन्छ प्रशंसाहरु   

घमण्डी बन्छ अनि पर्छ ओझेलमा

संसार जित्न छ उसलाई 

नौलो प्रतिमा बनाउन छ उसलाई 

पुरानो अरुको रेकड तोड्नु छ उसलाई

नयाँ कीर्तिमान रच्न छ उसलाई 

हर दिन रात समाचारमा हुनु छ उसलाई 

समालोचकको दिमागमा गुमी रहनु पर्छ उसलाई 

विज्ञापन भएर बजार भरि छरिनु पर्छ उसलई

राजनीति मा पनि हात जोडीराको देख्छु

भगवानको मन्दिरमा पनि भिख माङ्दै गरेको देख्छु   

उसको भोख मर्दैन जब सम्म उ मर्दैन 

अमुर्त नाटक बाट प्रसिद्धी कमाए देखि 

उसले कसैलाई चिन्दैन 

मनोविज्ञान क्षति ग्रस्थ भएको छ 

हर दिन उसको नयाँ अमुर्त नाटक हुन्छ

अनि नयाँ नयाँ चरित्र प्रश्तुत गरिरहेको हुन्छ 

सबैलाई भ्रम मा पारी दिन्छ 

अवस्था यस्तो अाई सकेको छ 

कुन दिन आँफैले म भगवान हो भन्नु पनि बेर छैन

सेतो खाली पन्ना मेरो अगि छ                                                                                              

मायालु चिट्ठी लेखु या                                                                                                                                       बान्की परेको तस्बिर बनाउ

रुपको प्रशन्सा गरु या                                                                                                                                                           त्यागको र विना शर्त मायाको                                                                                                          सेतो खाली पन्ना मेरो अगि छ 

सार्थक जीवन जिउनु सिकायौ 

बिना स्वार्थ बाँच्न सिकायौ 

कल्पनामा डुब्न सिकायौ                                                                                                                       सपना भित्र बाँच्न सिकायौ                                                                                                                         यथार्थलाई अङ्गाल्न सिकायौ  

कठिन समयलाई जितेर बाँच्न सिकायौ

न्यानो काखको आभाष मेटिएको छैन 

अँगालोको सुरक्षाको वोध कहिले मेटिने छैन 

खुसीमा माया - रिसाउदामा  माया - गाली गर्दामा  माया 

अरु कोही हुनु सक्दैन त्यो 

उनी मेरी आमा 

बस मेरी आमा मेरी आमा

अलि कति चोट दिन्छु 

थोरै भए पनि ब्यथा पोख्छु  

सके दुई थोपा आँसु झार्छु   

धेरै जिवनी प्याश मेटाउछु  

आएर रोई दिए हुन्छ तर 

सुतेको हुन्छु न बिम्झाई दिनु 

आँसुले कुनै खोला बन्दैन तर 

तिमी कुनै सुखा बगर न बनि दिनु 

रुखो यो उझाड मृत शरीरलाई 

सम्बन्धको महत्व न सम्झाइ दिनु 

तिमी भित्र लुकेको दुखाइलाई  

समवेदनाको अर्थ न बुझाई दिनु

समालिनु नसक्ने गरि मैले पिए
रातलाई चिन्न थियो मैले पिए  
बेहोश हुने गरि मैले पिए    
अन्धकार सित डर लाग्थ्यो मैले पिए    

बिवश भएर हिडिरहे सडक बिचमा
आँसु  लुकाउदै आज फेरी मैले पिए
रित्तिन्दै थिए हर एक पलहरुमा
रित्तो छाती छाम्दै आज फेरी मैले पिए

त्यति बेला पनि नशा चढेको थियो
अहिले त झनै नशा भित्र घेरिएको छु                                                                                                                                              सोच्दै थिए अब न पिउनु पर्यो भनेर                                                                                                                                   अन्झानमा आज फेरी मैले पिए

ब्यस्त भिडमा हराएको अनुहार 

अमुर्त नाटक भित्र हर साँझ हराउदै छ 

मक्ख पर्छ दर्शकवृन्दको भिड देखेर 

तालि बज्छ , सुन्छ प्रशंसाहरु   

घमण्डी बन्छ अनि पर्छ ओझेलमा

संसार जित्न छ उसलाई 

नौलो प्रतिमा बनाउन छ उसलाई 

पुरानो अरुको रेकड तोड्नु छ उसलाई

नयाँ कीर्तिमान रच्न छ उसलाई 

हर दिन रात समाचारमा हुनु छ उसलाई 

समालोचकको दिमागमा गुमी रहनु पर्छ उसलाई 

विज्ञापन भएर बजार भरि छरिनु पर्छ उसलई

राजनीति मा पनि हात जोडीराको देख्छु

भगवानको मन्दिरमा पनि भिख माङ्दै गरेको देख्छु   

उसको भोख मर्दैन जब सम्म उ मर्दैन 

अमुर्त नाटक बाट प्रसिद्धी कमाए देखि 

उसले कसैलाई चिन्दैन 

मनोविज्ञान क्षति ग्रस्थ भएको छ 

हर दिन उसको नयाँ अमुर्त नाटक हुन्छ

अनि नयाँ नयाँ चरित्र प्रश्तुत गरिरहेको हुन्छ 

सबैलाई भ्रम मा पारी दिन्छ 

अवस्था यस्तो अाई सकेको छ 

कुन दिन आँफैले म भगवान हो भन्नु पनि बेर छैन

मैले दिनलाई - किनेको दिन
अँध्यारोमा - रातलाई बेची दिए
पट्टि बादेर जब दिन संग - हिंडेको दिन
आँखा को ज्योति - रातलाई बेची दिए
उज्यालोमा सपना सित - रमाएको दिन                                                                                                                         कालो रात सित - सपना सबै बेची खाए

थोथ्रे , मैलो  , फाटेको बिहानी
मेरो यात्रा यही बाट सुरु हुन्छ
भ्रष्टाचार गर्दै , डाँटदै , चोर्दै
दिन यसरी बिताउँदै साँझ परे पछि
दुखिहरुको पसिनाको सोम रश पिउछु
कुएको , सडेको , गनाउने
सपना लिएर फेरी रातमा प्रवेश गर्छु

एक ले अर्कोलाई पट्टि ओडाएर
एना को अगाडी उभाएर प्रतिबिम्ब देखाऊँछ
अनि भन्छ यो छायाको तिमी - तिमीनै होइनौ