तिमीले पद्छौ भने एउटा कथा
लेख्छु
कथा भित्र तिम्रो लागी एउटा चिठी
समर्प्रित हुन्छ
तब पडनु जब तिमी देखी म टाडा
भएको हुन्छु
कथामा खुसीको दिन मात्र उल्लेख
गरेको हुन्दिन
त्यहाँ पिडाहरुलाई पनि अंगालेको
हुन्छ

बत्किएको बाटोमा लद्खरिएको पाइला
जीवन को हर मोडहरुमा पाउछौ
मैले लेख्ने कथा मा पनि त्यस्ता
टुटेको , फुटेको यादहरु समावेस
गरेको पाउछौ
न सोच म यहाँ भत्की सकेको भनेर

तिमीले सुन्छौ भने एउटा                                                                                                                                              गीत सुनाउछु
सब्दहरुमा हाम्रो सम्बन्द ले                                                                                                                                    प्रश्न गरेको पाउछौ
संगीतमा हाम्रो अतित रोईरहेको
पाउछौ
गाउँदा गाउँदै मलाई तिमीले
चुप चाप म एक्लै हराएको पाउछौ

डुब्दै गरेको कागज को नाउ ले
गन्तब्य खोजीरहेको
समुन्द्र को छालले सुनसान किनारामा
तिम्रो पाऊ चुम्न खोजीरहेको
सान्त पवन ले जीवन संग
सम्झौता गर्न खोजी रहेको

अचानक किनाराले छालहरुको
स्पर्श पाउन छोड्छ
कानको छेउ बाट आतिएको पाउको
आवाज ले छोएर जान्छ
मधूहोश यो रात मधिरा संग डुब्न थाल्छ
मनको कुनामा लुकेको एउटा काडा
एक पल्ट फेरी बाहिर आउन खोज्छ

कुमाले को हाडी जस्तै रहेछ
जिन्दगी
अलि कति ठोकर लागे टुटी जाने
माझी दाइको नाउँ जस्तो रहेछ जिन्दगी
अलि कति बाड़ी आए गन्तब्य लाई
कहाँ पुराई देने

त्यो दिनको प्रतिक्षा मा छु
मेरो मुर्दा शरीर भुई मा लडेको हुन्छ
तिमी सित बिताएको मिठो पलहरु
यो छाती मा लुकाएर राखेको हुन्छु
त्यही मिठा सम्झना सित मलाई
चितामा जलाई देउ
सदाको लागी यो संसार छाडेको बेला

बिलाना नगर्नु काहाली काहाली न रुनु
आँसु र बेधना त जिउदो हुदै दि सके
बरु हासी हासी यो संसार बाट बिदा दिनु
सके मेरो क्रिया काम न गर्नु
बरु सके चाड पर्व झैँ खुसियाली मनाउनु
सदाको लागी यो संसार छाडेको बेला

दुखी यो मन
दुखमा कम्जोर भइ गयो
मुस्कान पनि छाया जस्तो
पोको पारेको तिम्रो माया
आज अचानक फुत्की गयो
दुखी यो मन

भत्की सकेको मन्दिरमा
पुजारी खोज्दै हिडे
आस्था को दियो बाल्दा बाल्दै
हुरी ले किन हो दियो बुजाई दिए
म मातेर भगवानको बदनाम गरेको छुइन
मैले माफीको कुनै आशा राखेको छुइन

अचानक बाटोमा आज भगवान लाई भेटे
म मातेको थिएन मेरो बिस्वाश
उसले मलाई सोदे
मैले उसलाई भने दुई कतौरो पिएर आउछु
भत्केको मन्दिरमा फेरी आज हामी
भेट हुने

हजार रुप देखे यहाँ नकाब ओडेको
हजार भीडहरुमा उसलाई मात्र
देखे उ एक्लो भएको
फुल सबै फक्रेको देखे बैसमा
एउटा फुल नफुली मुर्झाएको देखे

मौसाम पनि पागल सरि भएको
देखे
आधी हुरीमा ऊ चित्कार गर्दै नाचेको देखे
तुफान सित उसको मुटु बगेको देखे
सिरानी उसको मात्र आँसु ले भिजेको देखे

काँडा मा बाँदीएको छ जीवन यहाँ
कोमल फुल ले बिजाएको उसको जीवन यहाँ
रित्तो अध्यारो कोठामा उ एक्लै छ
उ एक्लै छ,उ एक्लै छ,उ एक्लै छ

मेरो जीवनीको रंग पनि
सेतो र कालो त होला
कता कता सेतो होला                                                                                                       ज्यादा कालोनै त पोतेको होला
ज्याँदा दाँतेर आफ्नो                                                                                                        भुल लुकाउने
भेडा को छालामा                                                                                                                   म पनि त्यही बोसो त होला
सफेद झुठ बोलेर                                                                                                       आफैलाई कालो रंग भित्र लुकाउने                                                                                          समाजको भद्र मानिस नै त होला.                                                                                              जादुगरले अलमल्ल (elution or elude)                                                                                                                      पारे जस्तै मेरो झुठ ले
म पनि अलमल्ल पारी दिन्छु

जिन्दगीको कथा भित्र लुकेको                                                                                                                                कथा हो यो
एउटा हासो आँसु मा बदलिएको                                                                                                                          कथा हो यो                                                                                                                                                    कहिले सागर मा मोती खोज्दै                                                                                                                          गरेको कथा हुन्छ
कहिले माया भित्र बिस्वाश                                                                                                                               हराएको कथा हुन्छ

कति बदल्यो सिर                                                                                                                                            माथिको आकाश
नबदलिने उनी आज किन हो                                                                                                                              बदलिएर पराई भएछ
हावाको बेग संग उडी रहनु                                                                                                                                          पर्ने यो जिन्दगी
मेरो छेउ बाट हावा भइ कहिले                                                                                                                          बगी गएछ उनी थाहा नै भएन

छनिक मै लुटिन्छ एउटा                                                                                                                                 आशा जिन्दगीको
हेर्दा हेर्दै कुल्चिन्छ पैताला मुनी
अन्जान एउटा चोखो माया जिन्दगीको
जिन्दगीको कथा भित्र लुकेको                                                                                                                              कथा हो यो
एउटा हासो आँसु मा बदलिएको                                                                                                                                कथा हो यो

घरको आगन आज सुन्य पाए
सदा झैँ त्यहाँ हसिलो अनुहारमा
स्वागत गर्ने त्यो ढुक ढुकी थिएन
त्यो आवाज थिएन नानी थाकेउ होला,                                                                                                                   भोक लाग्यो होला भन्ने                                                                                                                                   आवाज सदाको लागी थिएन
कराई कराई रुन थाले म
बिलाप गर्न थाले म
सदा जस्तै म प्रतीक्षा मा थिए
नानी के भयो भन्दै अतालिन्दै आउने
त्यो आवाज सुनिन् ,न उनी नै त्यहाँ आए
मलाई फकाई फकाई लोरी सुनाउदै
सुताउने उनी आज कहाँ सुतेकी होली
भोको छ भन्दै मलाई                                                                                                                                         जबर जस्ती खाना खिलाउने                                                                                                                                    मेरो प्यारो आमा
उहाँ कतै भोकै त छैन होलिन
जब म सानो बाबु हुँदा अनि                                                                                                                                     खुशी हुँदा तपाइको पर्वा गर्दिन थिए
जब म दुःखी हुन्थे तपाइलाई खोज्थे
तपाई को अमुल्य ममताको मूल्य
अहिले बुज्न थाले
तपाई को कोमल स्पर्श को कमी
अहिले गर्न थाले
भगवान सित प्राथना छ                                                                                                                                             मेरो अर्को जनम मा पनि                                                                                                                                     तपाइको कोख बाट जन्मिनु पाउ
आमा ,आमा ,आमा , आमा , आमा

माया को अलिकति आभाश                                                                                                                                       देउ मलाई
जिउने आराधना तिमीलाई                                                                                                                                    सुम्पिने छु
बिस्वाश मा बनेको सम्बन्धकाे                                                                                                                                  भरोसा देउ मलाई
मेरो अन्तिम स्वास पनि                                                                                                                                          तिमीलाई सुम्पिने छु

एउटा मुस्कान कहिले अपुरो छैनौ
तिमी आफै भित्र तिमी पूर्ण छौ
बिशाल आकाश को शान्त पन हौ
त्यही शुन्यता भित्र एउटा आवाज हौ
आगो भित्रको न्यानो पन हौ तिमी
मलाई छोएर जाने हावाको                                                                                                                                         शितलता हौ तिमी

कसरी बयान गरु तिम्रो समर्पणको
ब्याखा गरु कसरी तिम्रो                                                                                                                                     हर एक त्यागहरुको
जिउनु को कारण अनेकौ हुन्छ
तिमी नभए यो जीवन मर्नुको                                                                                                                                      बराबर हुन्छ

घाम,तारा,जुन बाट उज्यालो चोर्दै
पिरतीको संसार सजाउन खोजे
हिमाल,खोला,नदी बाट सुन्दरता चोर्दै
प्रेम को सुन्दरता बढाउ न खोजे                                                                                                                 शीतल पवन,चोखो झरना बाट
मायालाई शीतलता दिन खोजे

जीवनी सोचे जस्तो भए तिम्रो पिडा
मेरो छातीमा लुकाई दिन्थे
तिमीमा आएको आधी हुरी मा
पर्खाल भएर म उभी दिन्थे
दैवकाे कस्तो खेल कष्ट तिमीलाई दिएर
रमिता मलाई हेर्न लगायो

आँसु मा तिम्रो निराश पनको
मलाई आभाश हुन्छ
खै म के गर्नु                                                                                                                                 न देउता नै बन्न सक्छु
न दानव नै बन्न सक्छु
एउटा आशा मात्र छ मुटुमा
तिमी फर्की आउछौ
तिमी फर्की आउछौ

मदिराको प्याला मेरो अगि छ
मेरो अगि मदिराको प्यला छ
अध्यारो रात झरीले भिजेको छ
मेरो आँखा किन हो किन नसामा
रितिएको छ

आफै समालिन खोज्दा सडक मा
लडेर अतित हरु संग ठोकिन पुग्छु
बेहोसीमा कराएर तिम्रो नाम लि पठाउदा
गल्लीहरुमा आफै बदनाम भइ पठाउछु

कसरी अंगाल्नु आफैले आफैलाई
लथालिङ् भएर सडक भरि छरेको बेला
कसरी समाल्नु आफैले आफैलाई
पाउहरु गुङ्गुरु संग नाचेको बेला

आँखाले कसलाई खोजेको
भिडहरुमा
मुटुले कसको स्पर्श खोजेको
जीवनको मोडहरुमा                                                                                                                                          सुनसान बाटोमा जब एक्लो भएर
बाच्नुको अर्थ खोज्न थाले
काडा र फुलको भिन्नता                                                                                                                                    अहिले बुज्न थाले

हरियाली बन दाडा अति सुन्दर संसार.                                                                                                                                     म भ्रम मा थिएछु,सपनामा थिएछु                                                                                                                                          सात रंग ले कोरिएको इन्द्रेणी रंग                                                                                                                              त्यस भित्र केवल तिमी मात्र प्रतिबिम्भ थिएछौ
जुन्केरी को उज्यालो पछौदै हिड्ने
बस म भड्किएको एक्लो यात्री थिएछु

पात जब सुखा भएर झर्न थाल्छ
तब आफ्नो अस्तित्त्व बुज्न थाल्दो रहेछ
आँखा ले मेरो यथार्थ खोजेको रहेछ
मुटुले मिर्तिउ को स्पर्श खोजेको रहेछ
रात को त्यो सुनसान बाटो अनि म
रुख बाट झर्दै गरेको पात अनि म
पानीको एउटा थोपा अनि म
स्वार्थी जीवनी केवल म अनि म मात्र

उज्यालो देखी म धुर भए त के भो
पीडा मा अाँसु सितै म झरे त भो
रात लाई अङ्गालिन्दै हिडे त के भो
फुल सित काडा भएर फुले त के भो

पुर्णिमाको रात मा जब नाङ्गिनछ पिरती
एउटा हतास आत्मा बेहाल हुन्छ
अधुरो कहानीले जब आत्महत्या गर्छ
सुन्य आकास को गति त्यही बन्द हुन्छ

जल्दै छ मुटु आज किन हो कुनी
आत्मघात गर्ने मायालु लाई हेरेर
जिन्दगी म देखी ताडीनदै छ किन
हो कुनी
बिस्वाश आगोमा खरानी भएको हेरेर

उड्ने बादल जस्तो उसको यो मन
बदलिने मौसम जस्तो उसको यो सहर
एउटा उ सित को पुरानो सपना
ओझल जीवनमा कहाँ हराई गयो

सिरानीले सोध्छ मेरो भावना
आँसु सितै तिमी माथी बगाई दिए
आँखा ले सोध्छ मेरा सपनाहरु
रात भर अन्धकार सित साती दिए

त्यो समय को,त्यो छन्                                                                                                                                              बिहानी अनि साँझ
त्यो उदाउँ दै गरेको घाम                                                                                                                                              त्यो निक्लन लागेको चन्द्रमा
त्यो एउटा जीवन, त्यो एउटा कथा
त्यो एउटा हासो ,त्यो एउटा रोधन

म अनि म भित्रको तिमी
तिमी अनि तिमी भित्रको म
एउटा ज्वाला मुखी पहाड
एउटा हिम ले भरेको हिमाल

निर्जिउ पहाड मा फुलेको फुल
सहर को बगैचा मा फुलेको फुल
एउटा स्वच्छ वातावरण मा फुल्छ
एउटा प्रदुषण मा दक्मककाउ छ

फुल त फुल नै होनी दुवै
फरक उसको बासना मा पर्छ
सुन्दर उसको रंग हरुमा पर्छ
तर फुल त फुल नै होनी दुवै

मदिराको प्याला मेरो अगि छ
मेरो अगि मदिराको प्यला छ
अध्यारो रात झरीले भिजेको छ
मेरो आँखा किन हो किन नसामा
रितिएको छ

आफै समालिन खोज्दा सडक मा
लडेर अतित हरु संग ठोकिन पुग्छु
बेहोसीमा कराएर तिम्रो नाम लि पठाउदा
गल्लीहरुमा आफै बदनाम भइ पठाउछु

कसरी अंगाल्नु आफैले आफैलाई
लथालिङ् भएर सडक भरि छरेको बेला
कसरी समाल्नु आफैले आफैलाई
पाउहरु गुङ्गुरु संग नाचेको बेला
मातेको छु एक्लै छु

पुरानो डायरी पल्टाएर हेर्दा
हिज तिमीले छोड़ेको माया पन्ना भरि पाए
निन्द लागेन रातभरि छतपठाए
छाती भित्र किन फेरी तिमीलाई छामी पठाए

पन्ना बीचमा चेप्तेको सुखा पात
सुरक्षित नै छ
पात माथी लेखेको तिम्रो नाम  
अझै तेही छ
डायरीकोआधाँ भाग अझै पनि        
खालीनै छ
बिधाको शब्दहरु पईचो मागी
भरिदिन मात्र बाकी छ
पुरानो डायरी पल्टाएर हेर्दा

उपहारमा दिएको थियौ एउटा कलम
मशी सकेर आधाँ जिन्दगी बाची रहेकोछ
डायरीलाई पुरा गरी दिनु सकेको छ
आफै जिन्दगी जिव्न्न सकेको छ