केहि नमिल्नु पनि संयोगनै थियो  

मिलेर फेरी नमिल्नु दुर्घटनानै थियो  

कुन नजरले हेर्छौ - कसरी कति बुज्छौ 

दृष्टिकोण आफ्नै थियो 

कहिले सिर माथी राख्थ्यौ  

कहिले पैताला मुनि कुल्चिन्थ्यौ   

एक किसिमको खामोशी पन थियो 

मिठा मिठा सम्बातहरु हुन्थ्यो 

अंगालोमा बादेर संसार बुल्थ्यौ

मिठो कुराकानी बिबातमा बदलियो 

अंगालोको सिमा रेखा कोरियो 

अभाव पनले मन शुन्य रित्तो बन्यो 

बिर्सन भन्छ सिपालु मस्तिष्कले 

कहाँ बिर्सनु दिन्छ कमिलो यो हिर्दैले