दिन आफ्नै प्रकारले बिद्दो रहेछ
रात आफ्नै प्रकारले निक्लिन्न्दो रहेछ
तर यो मन पो सधा अतालिँन्दो रहेछ
मन को तनाउ , जीवनको कस्ट
भोको पेट , नाङो शरीर , रित्तो मश्तिक
बिना शोरोत जीविका चलाऊनु पर्ने
कसैले पनि आएर दिन्छ आश्वासन
आशा गरेर समाचार पर्खि रहन्छु
खबर बिना निरासामा बित्छ दिन रात
मनलाई सम्झाउ छु निराश न हु
तेरो चुलामा पनि एक दिन देढो पाक्छ
मनलाई भन्छु मासु र भातको आसा नगर
त्यत्रो इच्छा , आकङछा लिएर न बश भन्छु
एक दुई वटा शुखा रोटि , कालो नुनको चिया
भए पुग्छ
मनको चाहानालाई रोक्ने कोशिस गर्छु
मस्तिकले के के सोचेर , यो मनलाई भड्काउछ
फेरी भौतिकबादी भनाएर सनशारिक  समुन्द्रमा
मोटी तिप्न्न म फेरी हाम फाल्छु